عزيزان من، بياييد يكديگر را محبت كنيم، زيرا محبت از خداست و هر كه محبت می‌نمايد، فرزند خداست و خدا را واقعاً می‌شناسد. اما كسی كه محبت نمی‌كند، خدا را نمی‌شناسد، زيرا خدا محبت است. خدا با فرستادن فرزند يگانهٔ خود به اين جهان گناه‌آلود، محبت خود را به ما نشان داد؛ بلی، خدا او را فرستاد تا جان خود را در راه ما فدا كند و ما را به زندگی ابدی برساند. اينست محبت واقعی! ما او را محبت نكرديم، بلكه او ما را محبت كرد و يگانه فرزندش را فرستاد تا كفارهٔ گناهان ما شود. عزيزان من، حال كه خدا ما را اينچنين محبت نمود، ما نيز بايد يكديگر را دوست بداريم و محبت كنيم. ما هيچگاه خدا را نديده‌ايم؛ اما اگر يكديگر را محبت نماييم، خدا در وجود ما مسكن می‌گزيند و محبت او در ما قوت می‌گيرد. خدا برای همين روح پاک خود را در وجود ما قرار داده تا بدانيم كه خدا در ما ساكن است و ما در خدا. از اين گذشته، ما نيز با چشمان خود ديده‌ايم و به همه اعلام می‌كنيم كه خدا فرزندش را فرستاد تا مردم را نجات و رستگاری عطا كند. هر كه ايمان داشته باشد و به زبان بگويد كه عيسی فرزند خداست، خدا در وجود او ساكن است و او نيز در خدا. ما می‌دانيم كه خدا چقدر ما را دوست می‌دارد، زيرا گرمی محبت او را چشيده‌ايم. ما محبت او را باور می‌كنيم. خدا محبت است! و هر كه با محبت زندگی می‌كند، با خدا زندگی می‌كند و خدا در وجود اوست. وقتی با مسيح زندگی می‌كنيم، محبتمان بيشتر و كاملتر می‌شود. پس در روز داوری شرمنده و سرافكنده نخواهيم شد، بلكه با اطمينان و شادی در حضور او خواهيم ايستاد، زيرا او ما را دوست دارد و ما نيز او را دوست داريم. لازم نيست از كسی كه ما را به طور كامل دوست دارد، بترسيم. محبت كامل خدا هرگونه ترس را در ما ريشه‌كن می‌سازد. اگر هنوز می‌ترسيم، علتش اينست كه هنوز كاملاً يقين نداريم كه خدا حقيقتاً ما را دوست می‌دارد. محبت ما نسبت به خدا، از محبتی ناشی می‌شود كه او اول نسبت به ما داشت. اگر كسی ادعا می‌كند كه خدا را دوست دارد، اما از همنوع خود متنفر است، دروغ می‌گويد؛ چون اگر كسی نتواند همنوعی را كه می‌بيند، دوست داشته باشد، چگونه می‌تواند خدايی را كه نديده است، دوست بدارد؟ اين حكم خداست كه هر كه او را دوست می‌دارد، بايد همنوع خود را نيز دوست داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر